2 weken onderweg

Vandaag precies twee weken onderweg. En wat hebben we al geweldige dingen gezien!!
Nadat we in onze laatste verslag stuurde dat we een lekke band hadden gehad, de volgende morgen doorgereden naar de Sossesvlei. De weg was niet echt goed en omdat we geen reserveband meer hadden, voorzichtog die kant opgereden. Nadat we bij een tankstation een nieuwe band hadden geregeld, doorgereden naar de Sossesvlei. Hoe geweldig wil je dat hebben!?!? Knalrode zandduinen van 200 tot 350 meter hoog!! Onbeschrijfbaar mooi!!!
Nadat we ff een wandeling door de duinen hadden gemaakt (met 38 graden en "bewapend" met twee flessen water), besloten om weer te gaan slapen bij dezelfde lodge als waar we 's morgens weg waren gegaan. De weg naar de Sossesvlei was te slecht dat we het er niet op durfde te gokken. Dus besloten om bijna dezelfde weg terug te rijden. En wat waren we daar blij mee....

De volgende ochtend de auto in en de bedoeling was om richting Marientaal te rijden, ongeveer 180 km verderop. Liep dat ff anders....
Vanmorgen rond de klok van 10:00 uur reden we echt in niemandsland, ongeveer 35 km van het dichtsbijzijnde dorp. In de verte zagen we iets op de weg lopen. Een mini hertje? (daar hebben we er al een aantal van gezien). Dichterbij schrokken we allebei, het bleek te gaan om een jong hondje! Ernstig vermagerd, heel bang. Direct de auto gestopt en geprobeerd om de hond te benaderen. In eerste instantie lukte dit niet. Maar toen de hond eenmaal doorhad dat we water en brood wilde geven, was het ijs gebroken. Gezien de manier waarop de hond at, leek het ons dat deze in geen dagen meer gegeten had.
Elkaar even aangekeken en toen besloten we om de hond mee te nemen. Aangekomen in Marientaal, is Hanneke hondebrokjes gaan halen bij de supermarkt. Heb een hond nog nooit zo zien eten!! Terwijl Hanneke in de winkel was, heb ik gebeld met het weeshuis die we deze week bezoeken.
Ik vertelde de man over het gevonden hondje. Hij zei dat er een speciale opvang in Windhoek zat, de SPCA. Besloten om direct door te rijden naar Windhoek. Nadat we daar een slaapplek hadden gevonden, hebben we de hond (die Hanneke de naam Teun heeft gegeven) naar de SPCA gebracht. Daar schrokken ze van hoe de hond eruit zag.
Gevraagd of we de hond (sorry, Teun, haha) morgen mochten opzoeken. Dat was geen enkel probleem!
We zijn dus iets eerder dan gepland in Windhoek, maar als we daarmee Teun gered hebben, hebben we dat er meer dan graag voor over!!
We zitten in ieder geval nu drie dagen in Windhoek. Denk dat we donderdag het weeshuis gaan bezoeken.

Mochten er schrijffouten in dit verslag staan, sorry :-). Het verslag is met de telefoon getypt. We zijn moe maar voldaan na ons 7 uur durende avontuur met Teun...