Nog een paar dagen
Door: Dennis en Hanneke
Blijf op de hoogte en volg Dennis en Hannah
04 Februari 2013 | Zuid-Afrika, Warmbaths
Het is alweer een week geleden dat we voor het laatst een verslag hebben geplaatst.
Uiteraard hebben we wel dingen gedaan, maar toch ook niet zo heel veel.
Na ons laatste verslag zijn we de volgende ochtend doorgereden naar Francistown, de tweede stad van Botswana. Daar hebben we in een hotel geslapen. Het restaurant van dit hotel bevond zich er net buiten. Terwijl we onderweg waren naar het restaurant, viel de stroom uit! Gelukkig was het nog schemerig, dus het was niet zo moeilijk om naar boven (het restaurant zat op de eerste etage) te lopen. Er werd ons al gelijk verteld dat er geen eten bereid kon worden als er geen stroom was. We bestelden maar wat drinken en ondertussen hopen dat de stroom weer ingeschakeld werd.
Na twee uur was er weer stroom!! Gelukkig maar, of toch niet!?! Drie keer moesten we vragen of we wat eten konden bestellen en drie keer kregen we als antwoord: "yesss" direct opgevolgd door een hele diepe zucht. Na een half uur was onze verbazing compleet! Een serveerster kwam aan tafel. Niet om onze bestelling op te nemen, nee, om de menukaarten en onze glazen van tafel te halen!! We werden volledig genegeerd!!!! Alsof we er niet zaten. Boos, maar vooral ook stomverbaasd, hebben we het restaurant verlaten. De receptioniste van het hotel hebben we verteld wat er gebeurd was. Zij kon er natuurlijk ook niets aan doen, maar ze was wel zo vriendelijk om even met ons mee te lopen naar het tankstation om de hoek. Ons avondeten bestond uit chips, Ice tea en een half kaasbroodje. Een keer wat anders zullen we maar zeggen...
De volgende dag wilden we doorrijden naar een park waar we kans hadden om de big five rond te maken (we missen er nog steeds drie namelijk). Volgens de man van het toeristenbureau naast het hotel, waren de wegen er naartoe prima! We weten niet welke auto hij rijdt (waarschijnlijk een rupsvoertuig), maar 20 km voor de eindbestemming was de weh zo slecht, dat we besloten om de auto te keren en terug te rijden naar een plaatsje zo'n 50 km terug. Onderweg konden we nog wel weer even genieten van een aantal olifanten, dat was dan wel weer leuk.
In het plaatsje aangekomen (hele moeilijke naam die we al niet meer weten), een leuke lodge gevonden met gegarandeerd "kopstoot" garantie!! De deurpost van onze lodge was 1.80. Tja... En als je zelf 1.90 bent en niet goed oplet, dan wil je je hoofd nog wel eens stoten. Ondanks dat de lodge erg leuk was met vriendelijk personeel, goede service etc. etc. had het 1 nadeel; er zaten ontzettend veel muggen. De "peacefull sleap" (de muggespray die we hier gekocht hebben) was dan ook bijna niet aan te slepen. We hebben daar twee dagen overnacht en de laatste ochtend dat we daar wakker werden, was het feest! Ondanks dat we ons goed ingespoten hadden, waren er "die hard" (<--- Engelse term) muggen die het toch nodig vonden om ons te grazen te nemen. Beide zaten we onder de muggebulten! Ik voornamelijk op de voeten en Hanneke had ze verdeeld over het lichaam.
Vanaf de lodge stapten we in de auto en reden we door naar Gabarone, de hoofdstad van Botswana. Onderweg pakten donkere wolken zich samen in de lucht en ja hoor, we werden getrakteerd op een enorme hoosbui. Het zicht was op een bepaald ogenblik niet meer dan zo'n 25 meter. Vervolgens hoorden we een aantal flinke klappen op het dak van de auto. Het bleken hagelstenen bijna zo groot als golfballen te zijn!!! Ok... Je rijdt in niemandsland, alles rijdt stapvoets met de gevarenlichten aan, wat doe je dan? Juist!! Je parkeert de auto onder een boom aan de kant van de weg. Dat hadden al meer mensen gedaan dus we hadden ongeveer de laatste "parkeerplek" onder de boom. Zo snel de hoosbui er was, zo snel was die ook weer weg. Vijf minuten later konden we alweer doorrijden. Anderhalf uur later kwamen we aan in Gabarone. Daar hebben we een luxe hotel gevonden. Toen we de auto uitstapte, eerst maar eens naar het dak van de auto gekeken. Niet geheel verassend zaten er een flink aantal putjes in het dak en op de motorkap, een aandenken van de hoosbui.
De volgende dag zijn we maar eerst even naar het vliegveld van Gabarone gereden omdat daar een locatie zat van het verhuurbedrijf van onze auto. Achter het loket zat niemand, maar een man van een ander verhuurbedrijf was zo vriendelijk om even te bellen met het mobiele nummer van onze verhuurmaatschappij. Hanneke stond de meneer te woord en toen ze opgehangen had en vertelde wat de man van het bedrijf had gezegd, heb ik stom verbaasd en hard lachend gevraagd of die man wel begrepen had waarvoor er gebeld werd. Nadat Hanneke de man had uitgelegd wat er met de auto gebeurd was, kreeg ze de opdracht om naar het politiebureau te gaan en daar aangifte te gaan doen van de hagelstenen. Tja... Hoe stap je een politiebureau in Botswana binnen als je aangifte wilt doen van hagelstenen. Bij het vliegveld zat ook een politiebureua, dus daar heeft Hanneke aangifte gedaan van schade aan de auto door hagelstenen. Ook de agent zelf, liet duidelijk merken dat hij het grote onzin vond, maar goed, de aangifte staat op papier.
Vervolgens zijn we doorgereden naar de grens met Zuid Afrika. Na een uur, mede door een vrachtwagen met pech precies tussen de poorten, waren we weer terug in het land waar onze reis vijf weken geleden begon, Zuid Afrika. We zijn doorgereden naar Rustenburg en daar hebben we overnacht in Tom's Lodge. Het is dat het al wat later op de middag was en we beiden moe waren, maar wat een muffe bende was het daar! Maar goed... We hebben de hele vakantie al geluk gehad met het vinden van leuke plekken, een keer een (zwaar) mindere mag dan ook wel een keer. 's Avonds na het eten hebben we nog even tv gekeken om de uitschakeling van Zuid Afrika in de Africa Nation Cup live te zien.
De volgende ochtend (gister dus) zijn we doorgereden naar Bela Bela, een plaats ongeveer 100 km boven Johannesburg. Daar een leuke slaapplaats gevonden met een grappige gastheer. Hij scheurd met z'n scootmobiel over het terrein en gister, vlak na aankomst, hoorde ik ineens keihard m'n naam. Of we een waaier nodig hadden op de kamer omdat het benauwd is.
Vanmorgen, na het ontbijt, voor de VIJFDE keer de krik onder de auto kunnen zetten om een band te verwisselen. Het is niet dat we zo onstuimig rijden, maar de banden zijn gewoon zeer slecht. De band die vanmorgen verwisseld werd, zit volgeschoten met proppen!
Nadat we de band weer hadden laten repareren, wilden we een park bezoeken waar ook leeuwen voorkomen. Helaas was het park alleen voor gasten die er ook sliepen. De auto maar gekeerd en toen gestopt bij een olifanten avonturenpark. Wat we daar meemaakten, GEWELDIG!!! We werden voorgesteld aan zes olifanten. De eerste olifant mochten we eten geven. Eerst aangeven via de slurf en de tweede ronde rechtstreeks het bekkie in. Bij een andere olifant werd ik, samen met een andere bezoekster, naar voren gehaald. We moesten naast elkaar staan en ieder moesten we drie keer de olifant wat eten geven. Op het moment dat we het eten gaven, vertelde de trainer tegen de olifant hoe we heetten. Vervolgens werd er een pet op de grond gegooid en de trainer zei: "pak de pet en geef hem aan Dennis". De pet werd opgepakt en keurig met de slurf aan mij gegeven. Bij de vrouw die naast me stond, gebeurde hetzelfde. Vervolgens moesten een slipper afstaan en we moesten wisselen van plek. De slipper werd op de grond gegooid en na een commando van de trainer, keurig terug gegeven. Bij een andere olifant was het de beurt aan Hanneke. Ze werd naar voren gehaald, moest haar bril afzetten en vlak voor de olifant gaan staan. Voor ze het wist, kreeg ze een dikke kus (lees slurf) van de olifant in haar gezicht. Echt supergaaf!! Vervolgens was het tijd voor een ritje op de rug van de olifant. Na een half uur kwamen we bij een grote waterplas en daar was onze tocht ten einde. De olifanten mochten het water in. Was echt super om te zien hoe die beesten zich vermaakten in het water. Toen ze het water weer uitkwamen, waren de olifanten "vrij". Ze mochten de bossen in om hun eigen gang te gaan. We hebben zelf uiteraard foto's gemaakt, maar er werden ook foto's gemaakt. We hebben die ook maar gekocht omdat er een aantal hele mooie foto's bijzitten.
En over foto's gesproken. Helaas krijgen jullie deze vakantie geen foto's meer te zien. Vorige week heb ik per ongeluk ons toestel verkeerd aan de lader gedaan. Daardoor is een pinnetje verbogen waardoor het toestel niet meer opgeladen kan worden. Gelukkig hebben we nog een tweede toestel bij ons, maar daar zit geen kabeltje bij om aan te sluiten op de pc. Als we weer thuis zijn, zullen we nog wel foto's gaan plaatsen, maar voor deze vakantie houdt het helaas op.
En over thuis gesproken. Nog vijf nachten slapen en dan zit deze onvergetelijke vakantie er weer op. Vannacht slapen we nog in Bela Bela en morgen begint dan toch echt de tour richting de eindbestemming, Johannesburg. We gaan nog wel proberen om een wildpark net buiten Johannesburg te bezoeken. Vanaf donderdag zitten we echt in Johannesburg.
Dan wordt het koffer goed inpakken, auto wassen en stofzuigen, online inchecken en wachten tot zaterdag 19:45 uur, de tijd dat we naar Istanbul vliegen. Daar landen we zondagmorgen rond 05:30 uur om vervolgens om 08:00 uur door te vliegen naar Amsterdam. We zitten in ieder geval vol verhalen en zijn, persoonlijk, ook erg blij dat we voor onszelf een reisdagboek bijhouden. Want om zes weken in ons hoofd op te slaan... Onmogelijk!
We weten niet of we van hieruit nog een verslag gaan schrijven, maar anders in ieder geval nog een keer vanuit huis en dan ook weer met foto's.
Dus sowieso... Tot het volgende verslag!!!
Uiteraard hebben we wel dingen gedaan, maar toch ook niet zo heel veel.
Na ons laatste verslag zijn we de volgende ochtend doorgereden naar Francistown, de tweede stad van Botswana. Daar hebben we in een hotel geslapen. Het restaurant van dit hotel bevond zich er net buiten. Terwijl we onderweg waren naar het restaurant, viel de stroom uit! Gelukkig was het nog schemerig, dus het was niet zo moeilijk om naar boven (het restaurant zat op de eerste etage) te lopen. Er werd ons al gelijk verteld dat er geen eten bereid kon worden als er geen stroom was. We bestelden maar wat drinken en ondertussen hopen dat de stroom weer ingeschakeld werd.
Na twee uur was er weer stroom!! Gelukkig maar, of toch niet!?! Drie keer moesten we vragen of we wat eten konden bestellen en drie keer kregen we als antwoord: "yesss" direct opgevolgd door een hele diepe zucht. Na een half uur was onze verbazing compleet! Een serveerster kwam aan tafel. Niet om onze bestelling op te nemen, nee, om de menukaarten en onze glazen van tafel te halen!! We werden volledig genegeerd!!!! Alsof we er niet zaten. Boos, maar vooral ook stomverbaasd, hebben we het restaurant verlaten. De receptioniste van het hotel hebben we verteld wat er gebeurd was. Zij kon er natuurlijk ook niets aan doen, maar ze was wel zo vriendelijk om even met ons mee te lopen naar het tankstation om de hoek. Ons avondeten bestond uit chips, Ice tea en een half kaasbroodje. Een keer wat anders zullen we maar zeggen...
De volgende dag wilden we doorrijden naar een park waar we kans hadden om de big five rond te maken (we missen er nog steeds drie namelijk). Volgens de man van het toeristenbureau naast het hotel, waren de wegen er naartoe prima! We weten niet welke auto hij rijdt (waarschijnlijk een rupsvoertuig), maar 20 km voor de eindbestemming was de weh zo slecht, dat we besloten om de auto te keren en terug te rijden naar een plaatsje zo'n 50 km terug. Onderweg konden we nog wel weer even genieten van een aantal olifanten, dat was dan wel weer leuk.
In het plaatsje aangekomen (hele moeilijke naam die we al niet meer weten), een leuke lodge gevonden met gegarandeerd "kopstoot" garantie!! De deurpost van onze lodge was 1.80. Tja... En als je zelf 1.90 bent en niet goed oplet, dan wil je je hoofd nog wel eens stoten. Ondanks dat de lodge erg leuk was met vriendelijk personeel, goede service etc. etc. had het 1 nadeel; er zaten ontzettend veel muggen. De "peacefull sleap" (de muggespray die we hier gekocht hebben) was dan ook bijna niet aan te slepen. We hebben daar twee dagen overnacht en de laatste ochtend dat we daar wakker werden, was het feest! Ondanks dat we ons goed ingespoten hadden, waren er "die hard" (<--- Engelse term) muggen die het toch nodig vonden om ons te grazen te nemen. Beide zaten we onder de muggebulten! Ik voornamelijk op de voeten en Hanneke had ze verdeeld over het lichaam.
Vanaf de lodge stapten we in de auto en reden we door naar Gabarone, de hoofdstad van Botswana. Onderweg pakten donkere wolken zich samen in de lucht en ja hoor, we werden getrakteerd op een enorme hoosbui. Het zicht was op een bepaald ogenblik niet meer dan zo'n 25 meter. Vervolgens hoorden we een aantal flinke klappen op het dak van de auto. Het bleken hagelstenen bijna zo groot als golfballen te zijn!!! Ok... Je rijdt in niemandsland, alles rijdt stapvoets met de gevarenlichten aan, wat doe je dan? Juist!! Je parkeert de auto onder een boom aan de kant van de weg. Dat hadden al meer mensen gedaan dus we hadden ongeveer de laatste "parkeerplek" onder de boom. Zo snel de hoosbui er was, zo snel was die ook weer weg. Vijf minuten later konden we alweer doorrijden. Anderhalf uur later kwamen we aan in Gabarone. Daar hebben we een luxe hotel gevonden. Toen we de auto uitstapte, eerst maar eens naar het dak van de auto gekeken. Niet geheel verassend zaten er een flink aantal putjes in het dak en op de motorkap, een aandenken van de hoosbui.
De volgende dag zijn we maar eerst even naar het vliegveld van Gabarone gereden omdat daar een locatie zat van het verhuurbedrijf van onze auto. Achter het loket zat niemand, maar een man van een ander verhuurbedrijf was zo vriendelijk om even te bellen met het mobiele nummer van onze verhuurmaatschappij. Hanneke stond de meneer te woord en toen ze opgehangen had en vertelde wat de man van het bedrijf had gezegd, heb ik stom verbaasd en hard lachend gevraagd of die man wel begrepen had waarvoor er gebeld werd. Nadat Hanneke de man had uitgelegd wat er met de auto gebeurd was, kreeg ze de opdracht om naar het politiebureau te gaan en daar aangifte te gaan doen van de hagelstenen. Tja... Hoe stap je een politiebureau in Botswana binnen als je aangifte wilt doen van hagelstenen. Bij het vliegveld zat ook een politiebureua, dus daar heeft Hanneke aangifte gedaan van schade aan de auto door hagelstenen. Ook de agent zelf, liet duidelijk merken dat hij het grote onzin vond, maar goed, de aangifte staat op papier.
Vervolgens zijn we doorgereden naar de grens met Zuid Afrika. Na een uur, mede door een vrachtwagen met pech precies tussen de poorten, waren we weer terug in het land waar onze reis vijf weken geleden begon, Zuid Afrika. We zijn doorgereden naar Rustenburg en daar hebben we overnacht in Tom's Lodge. Het is dat het al wat later op de middag was en we beiden moe waren, maar wat een muffe bende was het daar! Maar goed... We hebben de hele vakantie al geluk gehad met het vinden van leuke plekken, een keer een (zwaar) mindere mag dan ook wel een keer. 's Avonds na het eten hebben we nog even tv gekeken om de uitschakeling van Zuid Afrika in de Africa Nation Cup live te zien.
De volgende ochtend (gister dus) zijn we doorgereden naar Bela Bela, een plaats ongeveer 100 km boven Johannesburg. Daar een leuke slaapplaats gevonden met een grappige gastheer. Hij scheurd met z'n scootmobiel over het terrein en gister, vlak na aankomst, hoorde ik ineens keihard m'n naam. Of we een waaier nodig hadden op de kamer omdat het benauwd is.
Vanmorgen, na het ontbijt, voor de VIJFDE keer de krik onder de auto kunnen zetten om een band te verwisselen. Het is niet dat we zo onstuimig rijden, maar de banden zijn gewoon zeer slecht. De band die vanmorgen verwisseld werd, zit volgeschoten met proppen!
Nadat we de band weer hadden laten repareren, wilden we een park bezoeken waar ook leeuwen voorkomen. Helaas was het park alleen voor gasten die er ook sliepen. De auto maar gekeerd en toen gestopt bij een olifanten avonturenpark. Wat we daar meemaakten, GEWELDIG!!! We werden voorgesteld aan zes olifanten. De eerste olifant mochten we eten geven. Eerst aangeven via de slurf en de tweede ronde rechtstreeks het bekkie in. Bij een andere olifant werd ik, samen met een andere bezoekster, naar voren gehaald. We moesten naast elkaar staan en ieder moesten we drie keer de olifant wat eten geven. Op het moment dat we het eten gaven, vertelde de trainer tegen de olifant hoe we heetten. Vervolgens werd er een pet op de grond gegooid en de trainer zei: "pak de pet en geef hem aan Dennis". De pet werd opgepakt en keurig met de slurf aan mij gegeven. Bij de vrouw die naast me stond, gebeurde hetzelfde. Vervolgens moesten een slipper afstaan en we moesten wisselen van plek. De slipper werd op de grond gegooid en na een commando van de trainer, keurig terug gegeven. Bij een andere olifant was het de beurt aan Hanneke. Ze werd naar voren gehaald, moest haar bril afzetten en vlak voor de olifant gaan staan. Voor ze het wist, kreeg ze een dikke kus (lees slurf) van de olifant in haar gezicht. Echt supergaaf!! Vervolgens was het tijd voor een ritje op de rug van de olifant. Na een half uur kwamen we bij een grote waterplas en daar was onze tocht ten einde. De olifanten mochten het water in. Was echt super om te zien hoe die beesten zich vermaakten in het water. Toen ze het water weer uitkwamen, waren de olifanten "vrij". Ze mochten de bossen in om hun eigen gang te gaan. We hebben zelf uiteraard foto's gemaakt, maar er werden ook foto's gemaakt. We hebben die ook maar gekocht omdat er een aantal hele mooie foto's bijzitten.
En over foto's gesproken. Helaas krijgen jullie deze vakantie geen foto's meer te zien. Vorige week heb ik per ongeluk ons toestel verkeerd aan de lader gedaan. Daardoor is een pinnetje verbogen waardoor het toestel niet meer opgeladen kan worden. Gelukkig hebben we nog een tweede toestel bij ons, maar daar zit geen kabeltje bij om aan te sluiten op de pc. Als we weer thuis zijn, zullen we nog wel foto's gaan plaatsen, maar voor deze vakantie houdt het helaas op.
En over thuis gesproken. Nog vijf nachten slapen en dan zit deze onvergetelijke vakantie er weer op. Vannacht slapen we nog in Bela Bela en morgen begint dan toch echt de tour richting de eindbestemming, Johannesburg. We gaan nog wel proberen om een wildpark net buiten Johannesburg te bezoeken. Vanaf donderdag zitten we echt in Johannesburg.
Dan wordt het koffer goed inpakken, auto wassen en stofzuigen, online inchecken en wachten tot zaterdag 19:45 uur, de tijd dat we naar Istanbul vliegen. Daar landen we zondagmorgen rond 05:30 uur om vervolgens om 08:00 uur door te vliegen naar Amsterdam. We zitten in ieder geval vol verhalen en zijn, persoonlijk, ook erg blij dat we voor onszelf een reisdagboek bijhouden. Want om zes weken in ons hoofd op te slaan... Onmogelijk!
We weten niet of we van hieruit nog een verslag gaan schrijven, maar anders in ieder geval nog een keer vanuit huis en dan ook weer met foto's.
Dus sowieso... Tot het volgende verslag!!!
-
04 Februari 2013 - 18:50
Bastian En Danielle:
Hoi D & H
haha wat leuk om dit alles te lezen. Geniet nog ff lekker van jullie laatste daagjes daar! We zien mekaar snel n keer!
liefs ons -
04 Februari 2013 - 18:59
Hannie:
Wat een indrukken, maar goed dat je een reisdagboek hebt gemaakt. Dat en de foto's kan je vast nog lang op teren.
Goede reis terug. Liefs -
04 Februari 2013 - 19:28
Dees:
Gaaf om jullie verhalen te lezen! Veel plezier nog de laatste dagen! Xxx -
04 Februari 2013 - 19:40
Annieta:
Hoi Hannah en Dennis,
Wat een verhaal geweldig ! kon je hier ook fietsen in dit park? En dat Olifanten intiligent zijn is geen wonder ze zijn zo groot daar zitten heel wat hersens in . Geniet er nog van de laatste dagen . Liefs Pa en Ma -
04 Februari 2013 - 22:46
ESTHER:
oeps er ging iets mis. volgens mij staat het nu op fb, maar goed ik heb me erg vemaakt met jullie geweldige verslagen. wens jullie een hele goede terug reis ( over een paar dagen) ;-) kan niet wachten op de laatst foto,s
groetjes esther -
04 Februari 2013 - 23:40
Yvonne:
Wat een heerlijke tijd hebben jullie daar. Geniet nog even. -
05 Februari 2013 - 02:38
Jacq:
hey....nou wat een belevenissen weer, leuk verhaal weer om te lezen..dus nu nog even genieten van de laatste dagen en dan idd koffers pakken en op na huis! -
05 Februari 2013 - 07:28
Chantal:
Wat leuk om te lezen weer! We hebben dankzij jullie meegenoten van jullie reis.. :D maar zijn erg blij dat jullie bijna terug komen ;) geniet nog ff van de laatste dagen.. Tot snel kuss -
05 Februari 2013 - 20:01
ME:
Hoihoi,
De mooiste, slimste en meest sociale dieren van de 5 zijn zeker met stip de Olifanten!!! Ik vind ze SUPER! En ben dan ook wel een beetje jalours....
Enne als je dan toch in Johannesburg bent kun je ook wel een dagje eerder op het vliegtuig stappen!
Tot snel, liefs ME -
06 Februari 2013 - 22:41
Ingrid:
Hoi, Zoals nu hier aan de zijkant staat vermeld: "Dit dagboek is 13728 keer bekeken" is omdat jullie een geweldig verslag hebben geschreven!Jullie hebben er op deze manier een eigen souvenier bij gecreeerd, leuk hoor! Geniet nog eventjes van juliie laatste dagen in de warmte :-) Grtjs Ingrid -
06 Februari 2013 - 23:26
Remko En Danielle:
"Vind ik leuk" daar wil ik mee beginnen!! Geweldig weer wat van jullie te lezen. Helaas lukt het appen wat minder de laatste dagen, maar ook dat komt goed ;-) Binnenkort maar gauw wat afspreken als jullie terug zijn in NL. Jullie zitten vol verhalen en wij ook ;-) Maandag gaan we voor de pretecho en dan kan ik jullie persoonlijk (YES!!!) vertellen wat het wordt ;-) Henig an (ff lekker Twents :p) en geniet er nog ff van!!
Greetz Remko en Danielle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
